پولیپ بینی چگونه تشخیص داده می شود؟

پولیپ بینی چگونه تشخیص داده می شود؟ اگر پزشک با وسیله ای روشن به نام اتوسکوپ یا ناوسکوپ به مجرای بینی شما نگاه کند، پولیپ بینی احتمالا قابل مشاهده خواهد بود. اگر پولیپ در سینوس‌های شما عمیق‌تر است، ممکن است پزشک برای انجام آندوسکوپی بینی به منبع مورد اعتماد نیاز داشته باشد. این روش معمولا شامل این است که پزشک یک محدوده باریک را با یک نور و دوربین در انتهای آن به داخل مجرای بینی شما هدایت می کند.

ممکن است برای تعیین اندازه و محل دقیق پولیپ، سی تی اسکن یا ام آر آی لازم باشد. پولیپ ها به صورت لکه های مات در این اسکن ها ظاهر می شوند. اسکن همچنین می تواند نشان دهد که آیا پولیپ باعث تغییر شکل استخوان در ناحیه شده است یا خیر. پولیپ بینی منبع مورد اعتماد خوش خیم (غیرسرطانی) است، اما آزمایشات می تواند سایر رشدهای سرطانی، شرایط غیرسرطانی شبیه به ظاهر مانند پاپیلوم معکوس یا ناهنجاری های ساختاری را رد کند.

آزمایش‌های آلرژی می‌توانند به پزشکان در تعیین منبع التهاب مداوم بینی کمک کنند. این آزمایش‌ها شامل ایجاد سوراخ‌های ریز روی پوست و رسوب مایع آلرژن‌های مختلف است. سپس پزشک شما بررسی می کند که آیا سیستم ایمنی بدن شما به هر یک از آلرژن ها واکنش نشان می دهد یا خیر. اگر کودک بسیار خردسالی پولیپ بینی داشته باشد، ممکن است آزمایشات برای بیماری های ژنتیکی مانند فیبروز کیستیک ضروری باشد.

چگونه از شر پولیپ بینی خلاص شویم؟

داروها

داروهایی که التهاب را کاهش می دهند ممکن است به کاهش اندازه پولیپ و تسکین علائم احتقان کمک کنند. اسپری کردن استروئیدهای بینی به داخل بینی می تواند آبریزش بینی و احساس انسداد را با کوچک کردن پولیپ کاهش دهد. با این حال، اگر مصرف آنها را متوقف کنید، علائم ممکن است به سرعت عود کنند. نمونه هایی از استروئیدهای بینی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند منبع قابل اعتماد عبارتند از:

• فلوتیکازون (فلوناز، ورامیست)
• بودزوناید (رینوکورت)
• مومتازون (ناسونکس)

اگر اسپری‌های بینی مؤثر نباشند، شستشوی بینی مبتنی بر استروئید یا یک استروئید خوراکی یا تزریقی ممکن است یک گزینه باشد. با این حال، اینها به دلیل عوارض جانبی جدی، از جمله احتباس مایعات، افزایش فشار خون و افزایش فشار چشم، راه حل بلندمدتی نیستند. درمان دیگر می تواند شامل داروهای آنتی بادی مونوکلونال باشد که نشان داده شده است منبع مورد اعتماد در درمان سینوزیت مزمن بینی همراه با پولیپ موثر است. داروهایی که در حال حاضر توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای این منظور تایید شده است عبارتند از:

• دوپیلوماب (دوپیکسنت)
• اومالیزوماب (Xolair)
• mepolizumab (Nucala)

آنتی هیستامین ها یا آنتی بیوتیک ها نیز ممکن است آلرژی یا عفونت سینوسی ناشی از التهاب در بینی را درمان کنند.

عمل جراحی

پولیپ بینی چگونه تشخیص داده می شود؟ اگر علائم شما بهبود نیافت، جراحی می تواند پولیپ ها را کاملاً حذف کند. این کار معمولا با آندوسکوپ انجام می شود، اما نوع جراحی به اندازه پولیپ بستگی دارد. برای پولیپ های کوچکتر، پزشک ممکن است پولیپکتومی را انجام دهد. برای پولیپ‌های بزرگ‌تر، پزشک می‌تواند جراحی آندوسکوپی سینوس (ESS) را انجام دهد. در هر دو مورد، شامل هدایت آندوسکوپ به داخل سوراخ های بینی و برداشتن پولیپ ها می شود. پزشک شما همچنین ممکن است منافذ حفره های سینوسی شما را بزرگ کند. این معمولا یک روش سرپایی است.

اسپری بینی و شستشوی سالین می تواند از بازگشت پولیپ پس از جراحی جلوگیری کند. کاهش التهاب مجاری بینی با اسپری های بینی، داروهای ضد حساسیت و شستشوی نمکی نیز می تواند به جلوگیری از ایجاد پولیپ بینی کمک کند. در برخی موارد، پزشک شما ممکن است در طول عمل استنت شستشوی دارو نیز قرار دهد. این استنت استروئیدها را در داخل آزاد می کند و به منبع مطمئن کمک می کند تا از التهاب پس از جراحی با منبع مطمئن جلوگیری کند. (منبع)

برای مقالات مرتبط به این صفحه سری بزنید