فروشگاه لاغری شاپ |
admin 
آیا می‌توان از منیزیم برای درمان رفلاکس اسید استفاده کرد؟ منیزیم همراه با یون‌های هیدروکسید یا کربنات ممکن است به خنثی کردن اسید معده شما کمک کند. این محصولات حاوی منیزیم ممکن است علائم رفلاکس اسید را برای مدت کوتاهی تسکین دهند. زندگی با رفلاکس اسید می‌تواند آزاردهنده باشد. رفلاکس مکرر را می‌توان با داروهای بدون نسخه (OTC) درمان کرد. برخی از این داروها حاوی منیزیم همراه با سایر ترکیبات هستند.
برای درک اینکه چگونه منیزیم می‌تواند در صورت ابتلا به رفلاکس اسید، که از علائم شایع بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) و بیماری‌های گوارشی مرتبط است، کمک کند، ادامه مطلب را بخوانید.
آیا منیزیم می‌تواند به کاهش رفلاکس اسید کمک کند؟
انواع مختلفی از منیزیم وجود دارد. آنها عبارتند از:
- هیدروکسید منیزیم
- اکسید منیزیم
- کربنات منیزیم
مکمل‌های اکسید منیزیم معمولاً برای درمان علائمی مانند رفلاکس اسید یا سوزش سر دل استفاده می‌شوند. انواع دیگر منیزیم را می‌توان به عنوان یک ماده در بسیاری از درمان‌های رفلاکس اسید استفاده کرد. به عنوان مثال، آنتی اسیدها اغلب هیدروکسید منیزیم یا کربنات منیزیم را با هیدروکسید آلومینیوم یا کربنات کلسیم ترکیب می‌کنند. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که این مخلوط‌ها به خنثی کردن اسید و تسکین رفلاکس اسید کمک می‌کنند.
منیزیم همچنین ممکن است به دلایل دیگری ضروری باشد. به عنوان مثال، مهارکننده‌های پمپ پروتون اغلب برای کاهش میزان اسیدی که معده شما تولید می‌کند، استفاده می‌شوند. با این حال، آنها همچنین به عنوان منبع قابل اعتماد منیزیم در بدن شما شناخته می‌شوند که می‌تواند منجر به کمبود منیزیم شود. پزشکان اغلب مکمل‌های منیزیم را برای جبران این اثر تجویز می‌کنند.
خطرات و هشدارها
اگرچه آنتی‌اسیدهای منیزیم به طور کلی به خوبی تحمل می‌شوند، اما برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی را تجربه کنند. آنتی‌اسیدهای منیزیم می‌توانند باعث اسهال شوند. برای مقابله با این، هیدروکسید آلومینیوم اغلب در داروهای آنتی‌اسید بدون نسخه وجود دارد. با این حال، آنتی‌اسیدهای آلومینیوم می‌توانند باعث یبوست شوند.
یکی دیگر از معایب این است که آنتی‌اسیدهای حاوی آلومینیوم می‌توانند باعث از دست دادن کلسیم شوند که می‌تواند منجر به پوکی استخوان شود. آنتی‌اسیدها فقط باید برای تسکین رفلاکس اسید گاه به گاه استفاده شوند. اسید معده برای کمک به جذب منیزیم در معده ضروری است. استفاده مزمن از آنتی‌اسیدها، مهارکننده‌های پمپ پروتون و سایر داروهای مسدودکننده اسید می‌تواند اسید معده را به طور کلی کاهش داده و جذب ضعیف منیزیم را تداوم بخشد.
مصرف بیش از حد مکمل منیزیم، یا بیش از ۳۵۰ میلی‌گرم (میلی‌گرم) در روز، می‌تواند منجر به اسهال، حالت تهوع و گرفتگی معده شود. عوارض جانبی بیشتری در افرادی که عملکرد کلیه آنها مختل شده است، مشاهده می‌شود. این به این دلیل است که کلیه‌ها نمی‌توانند منیزیم اضافی را به اندازه کافی دفع کنند. مصرف بیش از حد منیزیم یا سمیت آن، در سطوح منیزیم خون ۳ تا ۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (میلی‌گرم در دسی‌لیتر) یا بالاتر گزارش شده است.
درمان‌های دیگر برای رفلاکس اسید
به غیر از مصرف داروهای بدون نسخه که اسید معده را مسدود یا کاهش می‌دهند، ایجاد تغییراتی در سبک زندگی می‌تواند تأثیر زیادی بر علائم شما داشته باشد.
برای کاهش علائم، می‌توانید:
وعده‌های غذایی کوچک‌تری بخورید. به طور منظم ورزش کنید. وزن کم کنید. در حالی که سر تخت خود را ۱۵ سانتی‌متر بالاتر قرار می‌دهید، بخوابید. از خوردن تنقلات آخر شب خودداری کنید. غذاهایی را که باعث ایجاد علائم می‌شوند، ردیابی کنید و از خوردن آنها خودداری کنید.
از پوشیدن لباس‌های تنگ خودداری کنید.
ممکن است درمان‌های جایگزینی نیز وجود داشته باشد که می‌توانید برای کاهش علائم خود امتحان کنید. این داروها توسط سازمان غذا و دارو تنظیم نشده‌اند و باید با احتیاط مصرف شوند.
بیشتر بدانید: ۸ درمان خانگی برای رفلاکس اسید/GERD، ۱۴ راه برای جلوگیری از سوزش سر دل و رفلاکس اسید (GERD) و غذاهایی برای کمک به رفلاکس اسید.
آنچه اکنون می‌توانید انجام دهید
رفلاکس اسید یک بیماری شایع است. موارد نادر رفلاکس را می‌توان با داروهایی که حاوی منیزیم و سایر مواد تشکیل دهنده هستند درمان کرد. اگر می‌خواهید مصرف منیزیم خود را افزایش دهید، به یاد داشته باشید: با پزشک خود در مورد مکمل‌های منیزیم صحبت کنید. غذاهای غنی از منیزیم را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. این شامل غلات کامل، آجیل و دانه‌ها می‌شود.
فقط تا ۳۵۰ میلی‌گرم در روز مصرف کنید، مگر اینکه دستور دیگری داده شده باشد. همچنین می‌توانید برای کاهش علائم رفلاکس اسید، تغییراتی در سبک زندگی خود ایجاد کنید. این موارد ممکن است شامل ورزش، خوردن وعده‌های غذایی کوچک‌تر و اجتناب از غذاهای خاص باشد. اگر علائم شما ادامه داشت، با پزشک خود صحبت کنید. آنها می‌توانند برنامه درمانی فعلی شما را ارزیابی کرده و بهترین روش درمانی را برای شما تعیین کنند. پزشک شما می‌تواند در مورد راه‌های کاهش علائم مزمن با شما صحبت کند و ممکن است دارو یا جراحی را برای ترمیم هرگونه آسیب به مری شما پیشنهاد دهد. (منبع)
برای مقالات مرتبط به این صفحه سری بزنید
