دلایل بروز آسیب تروماتیک مغز

دلایل بروز آسیب تروماتیک مغز : آسیب تروماتیک مغز معمولاً در اثر ضربه یا سایر آسیب های تروماتیک به سر یا بدن ایجاد می شود. میزان آسیب می تواند به عوامل مختلفی از جمله ماهیت آسیب و نیروی ضربه بستگی داشته باشد.

وقایع متداول که باعث آسیب تروماتیک مغزی می شود شامل موارد زیر است:

• سقوط. افتادن از تخت یا نردبان، پایین آمدن از پله ها، در حمام و سایر زمین خوردن ها به طور کلی شایع ترین علت آسیب مغزی تروماتیک، به ویژه در بزرگسالان مسن تر و کودکان خردسال است.
• تصادفات مربوط به وسیله نقلیه برخورد خودروها، موتورسیکلت ها یا دوچرخه ها – و عابران پیاده درگیر در چنین تصادفاتی – یکی از علل شایع آسیب های مغزی است.
• خشونت جراحات ناشی از شلیک گلوله، خشونت خانگی، کودک آزاری و سایر تجاوزات از علل شایع هستند. سندرم کودک تکان دهنده یک آسیب مغزی تروماتیک در نوزادان است که در اثر تکان دادن شدید ایجاد می شود.
• آسیب های ورزشی آسیب های مغزی ممکن است در اثر آسیب های ناشی از تعدادی از ورزش ها از جمله فوتبال، بوکس، فوتبال، بیس بال، چوگان، اسکیت بورد، هاکی و سایر ورزش های شدید یا شدید ایجاد شود. اینها به ویژه در جوانی رایج است.
• انفجارهای انفجاری و سایر جراحات جنگی. انفجارهای انفجاری یکی از علل شایع آسیب مغزی تروماتیک در پرسنل نظامی فعال است. اگرچه چگونگی ایجاد آسیب هنوز به خوبی شناخته نشده است، بسیاری از محققان بر این باورند که موج فشاری که از مغز می گذرد به طور قابل توجهی عملکرد مغز را مختل می کند.

آسیب مغزی تروماتیک نیز در اثر زخم های نافذ، ضربات شدید با ترکش یا ترکش به سر و سقوط یا برخورد بدن با اشیاء به دنبال انفجار ایجاد می شود.

عوامل خطر

افرادی که بیشتر در معرض آسیب مغزی هستند عبارتند از:

• کودکان، به ویژه نوزادان تا 4 ساله
• بزرگسالان جوان، به ویژه افراد بین 15 تا 24 سال
• بزرگسالان 60 سال و بالاتر
• مردان در هر گروه سنی

عوارض

عوارض متعددی می تواند بلافاصله یا بلافاصله پس از آسیب مغزی رخ دهد. صدمات شدید خطر ابتلا به تعداد بیشتر و عوارض شدیدتر را افزایش می دهد.

هوشیاری تغییر یافته

آسیب مغزی تروماتیک متوسط ​​تا شدید می تواند منجر به تغییرات طولانی مدت یا دائمی در وضعیت هوشیاری، آگاهی یا پاسخگویی فرد شود. حالات مختلف هوشیاری عبارتند از:

کما فردی که در کما است بیهوش است، از چیزی بی خبر است و قادر به پاسخگویی به هیچ محرکی نیست. این ناشی از آسیب گسترده به تمام قسمت های مغز است. پس از چند روز تا چند هفته، فرد ممکن است از کما خارج شود یا وارد حالت نباتی شود.
حالت رویشی. آسیب گسترده به مغز می تواند منجر به حالت نباتی شود. اگرچه فرد از محیط اطراف بی خبر است، اما ممکن است چشمان خود را باز کند، صداهایی تولید کند، به رفلکس ها پاسخ دهد یا حرکت کند.

این امکان وجود دارد که یک حالت نباتی دائمی شود، اما اغلب افراد به یک حالت حداقل آگاهی پیشرفت می کنند.

حالت حداقل هوشیار. حالت حداقل خودآگاه، وضعیتی است که به شدت تغییر یافته است، اما با برخی نشانه‌های خودآگاهی یا آگاهی از محیط خود. گاهی اوقات یک حالت انتقالی از کما یا وضعیت رویشی به بهبودی بیشتر است.
مرگ مغزی. هنگامی که هیچ فعالیت قابل اندازه گیری در مغز و ساقه مغز وجود نداشته باشد، به آن مرگ مغزی می گویند. در فردی که مرگ مغزی اعلام شده است، برداشتن وسایل تنفسی منجر به قطع تنفس و در نهایت نارسایی قلبی می شود. مرگ مغزی غیر قابل برگشت در نظر گرفته می شود. (منبع)

برای مقالات مرتبط به این صفحه سری بزنید